Stymulanty (sympatykomimetyki)
Są lekami pobudzającymi centralny układ nerwowy poprzez działanie adrenaliny i noradrenaliny.
Sympatykomimetyki działające bezpośrednio – naśladują wpływ występujących naturalnie katecholamin.
Sympatykomimetyki działające pośrednio – zwiększają stężenie noradrenaliny w szczelinach neuronalnych, powodując zahamowanie wychwytu zwrotnego neurotransmitera, bądź ułatwiając jego uwalnianie, bądź też spowalniając rozkład przez MAO (monoaminooksydazę) lub wywołując wszystkie te trzy efekty równocześnie.
Stymulanty zwykle powodują wiele efektów ubocznych, tym więcej im mocniejsze pobudzenie. Najsilniejsze stymulanty dostępne są jedynie za receptą lekarską lub są sprzedawane na czarnym rynku.
Stymulanty zwiększają aktywność układu współczulnego lub ośrodkowego układu nerwowego. Niektóre stymulanty powodują pewien rodzaj euforii, szczególnie te, które oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy.
Niektóre stymulanty używane są w medycynie w celu: podtrzymywania czujności i przeciwdziałania zmęczeniu, szczególnie w sytuacjach gdy sen jest niemożliwy (na przykład podczas prowadzenia pojazdów), zapobiegania chorobowemu zmęczeniu i senności (jak w przypadku narkolepsji), odchudzania (fentermina, benzfetamina) czy podnoszenia zdolności koncentracji i skupienia (zwłaszcza w przypadku ADHD). Rzadziej (i tylko wybrane prepearaty z grupy Inhibitorów MAO stosuje się w leczeniu depresji.
Stymulanty są często nadużywane przez ludzi chcących zwiększyć swoją sprawność psychiczną i produktywność, a także przez anorektyków. Są też popularne w użyciu rekreacyjnym, ze względu na euforię jaką powodują.
